تبادل
لینک هوشمند
باورپذیر به نظر می رسد اگر ادعا کنیم که قرن بیست و یکم دیگر قرن آنفولانزا و سرماخوردگی و حصبه و وبا نیست . پیشرفت روزافزون فناوری ، تغییر نیازهای مادی و معنوی مردم ، اقتضائات جدید زندگی پیچیده شهری ، انفجار اطلاعات ، گسترش سرسام آور وسایل ارتباط جمعی ، دگرگونی شکل روابط خانوادگی و بروز پدیده فرد گرایی دراثر متزلزل شدن بنیان خانواده ، گرمایش جهانی کره زمین و ظهور عادات غذایی ناسالم ، تنها چند نمونه از دلایلی هستند که باعث شده اند تا قرن بیست و یکم ، قرن بیماری های پیچیده و صعب العلاج روحی و روانی شوند .
بر اساس آمارهای انجمن روانپزشکی آمریکا ، 165 بیماری و اختلال روحی و روانی وجود دارد که برخی از آنها در سراسر دنیا میلیون ها نفر را مبتلا کرده اند.
اما بیماری روانپزشکی چیست ؟ پاسخ این سوال به همان اندازه دشوار است که آسان به نظر می رسد . تصور عامه مردم از بیماری های روان پزشکی ، یک تصور تقریبا نادرست ، غیر علمی و متفاوت از واقعیت است . اکثریت مردم ، بیماری های روانی را با کلیشه هایی همچون خشونت مفرط و عصبانیت می شناسند ، در حالی که بر اساس تعاریف علمی ، بیماری های روانی شرایط خاص روحی هستند که افکار ، احساسات ، مشرب ، عملکرد روزانه و توانایی برقراری ارتباط افراد را تحت تاثیر قرار می دهند و توانایی مغز را در پاسخگویی به تقاضاهای عادی روزمره ، از بین می برند.
بیماری های روانی می توانند همه افراد با هر سن ، نژاد ، ملیت ، دین ، جنسیت و طبقه اجتماعی را مبتلا کنند و تحت هیچ شرایطی ، منحصر به گروه خاصی از افراد نیستند و هیچ فردی هم نمی تواند ادعا کند که از ابتلا به آنها مصون است.
ابتلا به بیماری های روانی همچون ابتلا به سرماخوردگی یا هپاتیت یا سایر بیماری های جسمی رایج نیست که علایم آنها را بتوان در مدت زمان کوتاهی تشخیص داد و در زمان کوتاهی نیز علاج کرد. هرچند علم نوین ، راه های خاصی را برای مداوای بیماری های روانی کشف کرده ، اما برخی از این بیماری ها ممکن است تا پایان عمر همراه با بیمار باقی بمانند، بدون اینکه به طور کامل علاج شوند .
این واقعیت که همه ما در معرض ابتلا به بیماری های روحی و روانی هستیم ، را به هیچ عنوان نمی توان انکار کرد.به تجربه ثابت شده است که در رفتار روزمره هرکدام از ما می توان علائم خفیفی از یک نوع اختلال روحی روانی خاص را یافت و این علائم گاهی اوقات تا حدی پیشرفت می کنند که مراجعه به یک متخصص روان پزشک را برای ما ضروری می کند .
در محافل علمی ، بحث های زیادی در این رابطه صورت گرفته که چه کسی را می توان یک بیمار روان یزشکی قلمداد کرد . آیا با همان قاطعیتی که یک فرد مبتلا به سرطان را بیمار سرطانی می دانیم ، می توانیم مبتلایان به بیماری های روان پزشکی را نیز دسته بندی کنیم ؟ جواب این سوال هم مثبت است و هم منفی . یک فرد ممکن است در یک زمان مشخص ، مجموعه ای از علائم را در رفتار ، حالات ، احساسات و افکار خود نشان دهد که مربوط به یک بیماری روانی خاص هستند ، اما جامعه او را یک بیمار به حساب نمی آورد چرا که او به روان پزشک مراجعه نمی کند . یک فرد همچنین ممکن است نشانه هایی از برخی علائم یک بیماری روانی را در خود نشان دهد که به دلیل اندک پنداشته شدن ، جدی گرفته نمی شوند و در نتیجه هرگز به مرحله شناسایی و مداوا نمی رسد.
در نتیجه در وجود همه ما می تواند علایم و نشانه هایی از یک بیماری روان پزشکی وجود داشته باشد که خفیف بودن آن ، ما را از داشتن عنوان بیمار دور می کند . یک حساسیت ساده در شستن مکرر دست ها می تواند به همان اندازه نشانگر ابتلا به اختلال وسواس اجباری باشد که افسردگی ، جمع گریزی و اختلال ارتباطی ناشی از وسواس ، ابتلا به این بیماری را نشان می دهد.
نظرات شما عزیزان:
من هم یه وبلاگ درست کردم.هر کاری می کنم وبلاگ شما رو لینک کنم نمی شه.ظاهرا بلاگفا به لاکس بلاگ مشکل داره می گه این وبلاگ تبلیغاتیه !خلاصه تو که دستت تو کاره می تونی یه راهی پیش پای من بذاری ؟ایمیل نزدم گفتم از اینجا بیام آمارت زیاد بشه !
ميلاد خانم زينب سلام الله عليها بر شما مبارك.
با سوال جديد:
خداي متعال كه مهربان است و ميداند عده اي جهنمي هستند پس چرا آنها را خلق كرد؟
به روزم.منتظر حضور گرمتون و شركت در بحث هستم.
التماس دعا
آمار
وب سایت:
